Yaptığın işe, gerekli emeği ve özeni gösterdiğin halde bir teşekkür bile almıyorsan,
Anlatmak istediğin şeyleri (karşındaki anlamak istemediği için) anlatamıyorsan,
Söylediklerin net olduğu halde, alakasız bir şekilde algılanıyorsan,
Her konuda net, sade ve samimi bir duruşla yaşamana rağmen, işine çomak sokanlarla uğraşıyorsan,
Hedeflerini gerçekleştirmek için birçok şartı sağlayıp, tüm çabana rağmen yerine oturması gereken o son taşı bulamıyorsan,
Hayattaki duruşun anlaşılmadığı için, ümitsizce boşa kürek çektiğini düşünüyorsan,
İşte,
Arkadaşlıklarda,
Hayatta,
Arada kalıyorsan.
Ve kopuyorsa hayat,
Kopuyorsa yaşam halkaların,
Dur(uşunu) bozmamalısın!
Rol yapan, maske takan, başkalarının haklarını savunmayan, duruma göre pozisyon değiştiren, hayata ve kendisine karşı bir duruşu olmayanlar,... kariyer sahibi, başarılı veya zengin olabilirler.
Ama buna rağmen tatmin olmayan, yaşamı bir balondan, çelişkilerden ibaret, ego sahibi, kendine öz saygısını yitirmiş, son yaşam halkasını koparmış... bireylere dönüşürler.
O son halka, senin hayata karşı duruşun ise, ona tutun.
Kendi olanaklarınla, ve kendi ayaklarının üzerinde.
Bu seni daha mutlu ve güçlü hissettirecektir.
Çünkü aslolan duruşundur.