Sevgili Gökhan, mektuplarına geç cevap yazdığım için lütfen beni affet, hep bir yoğunluk işte.
Son mektubunda, seni sen yapan insani duygularının üzerine set çektiğinden bahsetmişsin.
Satır aralarında sanki hayatında yaptığın hatalara karşı bir boşvermişlik sezdim.
Benim güzel hatalarım var da ne demek?
Öyle hatalarını boyayıp, üzerine parfüm sıkıp “bak ne güzel olmuş” diyerek sıyrılamazsın işin içinden.
Tabi ki Hayat senin, ama naçizane birkaç sözüm olacak sana bu konuda.
Baştan da tonu belirleyeyim, zira,
Benim tek bir güzel hatam yok… hepsi harika hatalar.
Senin de hayatında yaptığın birçok hata güzel değil, harika! Ama belli ki bunun farkında değilsin.
İstersen bir metaforla bunu sana açıklayayım;
Ben gökyüzüne baktığımda hiç bir zaman, çirkin, şekilsizce süzülen bir bulut ya da deniz kenarında sahile vuran kötü, şekilsiz bir dalga görmem.
Bakış açısı de buna istersen. Evrende yapması gereken bir şeyi yapan bütün varlıklar gibi… bana göre harikalar! Yılanın derisini değiştirmesi mesela, harika. Sonrasında “Keşke yapmasaydım...” diyor mu? Hiç sanmıyorum.
Bu açıdan bakacak olursam; Yeryüzündeki varlıkların yaptığı her şey harika, ama sen yapınca ve bu hata olunca sadece güzel… Öyle mi?
Eğer illa ki bir hata yapacaksan, ilki ya da sonuncusu farketmez hep Harika olmalı...
Yine bir metafor… Yaptığın her hatada, kendini bir bulutun aldığı şekil veya kıyıya vuran dalga gibi düşün; yok şaka yapmıyorum. Zihnini zorla şimdi ve gerçekten hayal et.
Eğer bunu başarabilirsen; her düştüğünde yerden kalkıp;
Tekrar en ulaşılmaz kayanın üzerindeki buluta koşar,
Tekrar en mükemmel dalganın üzerine atlarsın.
Sonuçta başarısız olsan da, bilirsin ki, sana göre “Harika” olanı seçmişsindir. Sadece güzel olanı değil. Zira harika bir hata, hayatta seni daha iyi, daha güçlü, kendi ile daha bütün biri olarak şekillendirir.
Sevdiğim bir yazar arkadaşımın sözüdür: “Evrendeki her şey bir bütünün parçasıdır” der.
Yani; Evren. Bütün. Sen. Parça.
Evet anlıyorum, bazen girdiğin şekil sana parça parça, kopuk kopuk görünebilir, ama sen bütününde yine Harikasın. Evrendeki diğer bütün varlıklar gibi...
Bunu şu an belki göremiyor olabilirsin. Zihin oyunlarında ustalaşmak gerekiyor biraz. Bir arkadaşım eğitimler veriyor bu konuda, ilgilenirsen haber verirsin…
Gökhan, asla harika bir hata yapmaktan çekinme…, ilkinde olmadı mı? Tekrar denersin. Yine olmazsa “şu an olmam gereken şekil belki tam da budur” dersin. Yanlış anlama, bu hayatı deneme yanılma tahtası gibi bir şeye indirgemek değil. Bu yenilgiyi anlık olarak kabullenmek ve ilk fırsatta yeniden korkusuzca ayağa kalkıp hayatının kontrolünü tekrar eline almak demek.
Yok ben böyleyim de ne demek?
Önce; Kaybedip, sonra üzülmeyi, kaygı duymayı, bazen yaşadığın andan nefret etmeyi, bazen yağmura bile aldırmayı, bazen de… olduğu gibi vazgeçmeyi göze almalısın. Duygularından kaçma bırak biraz canını yaksın.
Her anımı yaşamayı seviyorum diyorsun, sonuçta...
Eğer bu konuda seninle anlaştıysak, o zaman bırak,
Güzel hatalar bir başkasının olsun.
Sen kendi yolunda “Harika” hatalar yap.
Asıl o zaman hayata “Benim” diyebilirsin!
Hayır, hala illa ki Güzel olsun diyorsan,
Bak daha da güzeli geliyor;
Bir gün yaptığın o “Harika Hatalar” son bulacak, ve geride sana kalan tek şey güzel değil “Harika” olacak.
Sevgilerimle,
M.